Η Μυθολογία είναι διακριτός επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με τη μελέτη των μύθων, δηλαδή των ιστοριών που ένας ιδιαίτερος πολιτισμός θεωρεί αληθινές και χαρακτηρίζουν ένα ιδιαίτερο θρησκευτικό ή πίστη.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«Όποιος ελεύθερα συλλογάται συλλογάται καλά», Ρήγας Φεραίος Βελενστινλής

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ / ΚΟΡΕΣ / ΜΑΙΝΑΔΕΣ

ΑΡΧΑΙΟλόγιον


ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ / ΚΟΡΕΣ / ΜΑΙΝΑΔΕΣ (1)
Σε μια περίοδο που εκτείνεται από την κλαςςική ,περνά από την ελληνιστική και καταλήγει στη ρωμαϊκή εποχή , παρατηρούνται ομοιότητες στην απόδοση των γυναικείων αυτών μορφών. Τα αρχαϊκά πρότυπα λειτουργούν καταλυτικά και εξελίσσονται ακολουθώντας την εξέλιξη της γλυπτικής στο πέραςμα των αιώνων. Παρόλα αυτά ,οι βασικές φόρμες παραμένουν οι ίδιες στην έκφραση και στη δομή των αγαλμάτων. Οι τεχνοτροπίες συνυπάρχουν και συναντώνται παράλληλα σε μεταβατικές περιόδους της Ιςτορίας της Τέχνης, προκαλώντας ερωτηματικά πολλές φορές ως προς την ακριβή χρονολόγηση τους ,ή την κατάταξη τους σε συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην Τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση αλλά μόνο εξέλιξη ,στην οποία τα παλαιότερα πρότυπα χρησιμοποιούνται ως οδηγός και έμπνευση για τους μεταγενέστερους καλλιτέχνες.
Στη φωτογραφία κοινό στοιχείο, ο ανασηκωμένος με το ένα χέρι χιτώνας και οι βόστρυχοι που αγκαλιάζουν τον λαιμό.

Από αριστερά προς δεξιά:
1)"Αθηνά Παρθένος" , ρωμαϊκό αντίγραφο από άγαλμα του Φειδία, Μάντουα.
2) Καρυάτιδα της εποχής του Αυγούστου, Κωνσταντινούπολη.
Το άγαλμα μιμείται τις "κόρες" της αρχαϊκής περιόδου.
3) Μαινάδα. Είναι αντίγραφο του 2ου αι.π.Χ. την ρωμαϊκή περίοδο δηλαδή και είναι από ελληνικό πρότυπο και το οποίο έχει σαφή «ελληνιστικής» εποχής στοιχεία .
4) Καρυατιδα Αμφίπολης. Τελευταίο τέταρτο, τετάρτου π.Χ. αιώνα.

ΑΙΓΥΠΤΟΣ: «Μιν, ο θεός της σεξουαλικής ικανότητας»

Μιν θεός του έρωτα και του φαίνεται!!!
 Elpida Nousa.



Χαιρετίζω όλους τους φίλους της Μυθολογίας!
Παίρνοντας έναυσμα από τα φαραωνικά σύμβολα-εμβλήματα, που ο κύκλος τους ολοκληρώθηκε με την ανάρτηση της προηγούμενης Κυριακής, σήμερα αναφερόμαστε σε έναν Αιγύπτιο θεό, που στις απεικονίσεις φέρεται να κρατά στο ένα χέρι το flail, το σκήπτρο-αρχαίο σύμβολο βασιλικής δύναμης.
Υπενθυμίζουμε πως το Flail ή flabellum ήταν ράβδος με κοντή λαβή με τρία διακοσμημένα σκέλη από χάντρες και φούντες.
"Το Flail που είναι στο χέρι σου κρατιέται με μεγαλοπρέπεια, για δύναμη", προσδιορίζεται ο τρόπος που κρατά το σύμβολό του ο θεός στα Κείμενα των Πυραμίδων…
Ο θεός είναι ο Μίν κι είναι θεός της γονιμότητας και της αναπαραγωγής γι’αυτό και τον αναπαριστούσαν συχνά με αρσενική μορφή, με το γεννητικό του όργανο σε στύση. 
Ως θεός της αναπαραγωγής και των οργιαστικών τελετουργιών, ο Μιν ταυτίστηκε από τους Έλληνες με τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, αλλά και τον Πρίαπο των Ρωμαίων, με τα μεγάλα, ιθυφαλλικά γεννητικά του όργανα τοποθετημένα πολλές φορές στα χωράφια για να εγγυηθούν μια άφθονη σοδειά. 
Λόγω της σύνδεσης με τον Πάνα, μετονόμασαν την πόλη Αχμίμ,μια σημαντική πόλη στη δεξιά όχθη του Νείλου, στην οποία λατρευόταν έντονα ο θεός Μιν, σε Παν-όπολη (πόλη του Πάνα).
Η λατρεία του Μιν ήταν ισχυρή και προς τιμήν του γίνονταν μεγάλες γιορτές, με λιτανείες και προσφορές. Σε μεταγενέστερες περιόδους συνδέθηκε με τον Ώρο και τον Άμμωνα, γι’αυτό απεικονίζεται με κεφαλή κριού, έχοντας κέρατα κυρτά προς τα κάτω.
Εντύπωση προκαλεί πως βασικό στοιχείο της λατρείας του θεού ήταν το μαρούλι και συγκεκριμένα μια άγρια ποικιλία του λαχανικού με αγκαθωτά φύλλα για τα οποία πίστευαν πως έχουν αφροδισιακές ιδιότητες λόγω έκκρισης κατά τη χάραξή τους, γαλακτώδους χυμού, το οποίο πιθανόν συσχέτιζαν με το σπέρμα. Εκτός από τα αφροδισιακά μαρούλια, σύμβολο του Μιν ήταν και ο λευκός ταύρος, γι’αυτό το ιερό του έστεφαν δύο κέρατα ταύρου, ενώ πολλοί τον συσχέτιζαν με τον έλεγχο του κεραυνού και της βροχής.
Ο Μιν ήταν ο θεός-σύμβολο της αντρικής σεξουαλικής ικανότητας, γι’αυτό απολάμβανε ιδιαίτερες τιμές κατά τις τελετουργίες της στέψης των Φαραώ, που ο βασιλιάς έπρεπε να φυτεύει το σπόρο του(πολλοί υποστηρίζουν ότι κατά το τελετουργικό ο Φαραώ έπρεπε να επιδείξει την ικανότητά του με το να εκσπερματίζει) και έτσι να εξασφαλίσει την ετήσια πλημμύρα του Νείλου. 
Στην έναρξη της περιόδου της συγκομιδής, ένα ομοίωμα του Μιν μεταφερόταν από το ναό στα χωράφια, όπου ευλογούσαν την σοδειά, και παίζανε παιχνίδια γυμνοί προς τιμήν του.
Στις απεικονίσεις του Μιν εκτός από το μαστίγιο , που κρατά στο υψωμένο δεξί του χέρι, στο μέτωπό του φοράει κόκκινη κορδέλα που φτάνει μέχρι το έδαφος και θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει την σεξουαλική ενέργεια. 
Η ιθυφαλλική αναπαράσταση του Μιν δεν σκανδάλιζε τους Αιγύπτιους, αφού ως λαός είχαν πολύ άνετη σχέση με τη γύμνια: στο ζεστό κλίμα τους οι γεωργοί, οι υπηρέτες και οι διασκεδαστές συχνά δούλευαν γυμνοί ή ημίγυμνοι, και τα παιδιά δεν φορούσαν ρούχα μέχρι την ενηλικίωση.
Αντίθετα, σε επόμενες περιόδους χριστιανοί και Βικτωριανοί Αιγυπτιολόγοι φωτογράφιζαν το θεό από τη μέση και πάνω ή κάλυπταν με διαφόρους τρόπους το επίμαχο σημείο.

Τέλος ο Μιν είχε δυο συζύγους τη Ρεπίτ, λέαινα θεά της δύναμης και την Ιαμπέτ, θεά της ανατολής.

[Στην ΕΙΚΟΝΑ λεπτομέρεια με τον θεό Μιν από επιτοίχιο ανάγλυφο σε ταφικό ναό στον οικισμό των εργατών στην Ντέιρ ελ Μεντίνα].

__________
Πηγές: « Παγκόσμια μυθολογία», L. Bernard,http://www.ancientegyptonline.co.uk/set.html, Wikipedia, www.touregypt.net/.